Wij als deel van de samenleving worden vaak overspoeld door concurrentie
De groei in individualistische culturen creëert de behoefte aan individuele actie. Mensen willen graag weten hoe ze zichzelf kunnen verbeteren; dat is goed voor hun gevoel van eigenwaarde. De samenleving heeft baat bij het succes van de voorbije tijd. Mensen zoeken aansluiting bij de wereld van het bedrijf in hun eigen omgeving, waar mensen graag praten.
Maar dat heeft niet verhinderd dat de maatschappij en onze individuele gebieden uiterst concurrerend zijn geworden. Dus lopen mensen weg van hun vrienden, omdat er te grote gazelles rondlopen. Mensen lopen weg van de kerk, omdat er te veel hypocrieten zijn. Het is een ontmoedigende plaats.
Concurrentie heeft ons hart overgenomen
De angst voor concurrentie is zo sterk dat wat wij zien als een ultieme triomf van het goede, een nederlaag is geworden. Dit is zo duidelijk te zien in uw winkelgebied. Elk weekend ga je naar het winkelcentrum, maar er zijn niet veel mensen aan het winkelen.
De mensen zijn naar het winkelcentrum gegaan om te winkelen, omdat ze concurreren tegen het winkelend publiek van iemand anders. Het winkelend publiek concurreert zelfs tegen elkaar met de personen die voor hen zijn. Elk weekend wordt er een dakloze man op de grond achtergelaten die om geld bedelt. Deze man is gekleed als een zwerver, met kaalgeschoren hoofd, vuil krot. Hij is ongevaarlijk, zeer ongevaarlijk. Hij heeft geen beschermende kleding aan. Hij zou dus geen ander winkelpubliek aantrekken. Maar hij krijgt alle zwervende rusteloze mensen, zowel mannen als vrouwen. Ze komen hallo zeggen. Als je stopt om een praatje met hem te maken begint hij weg te praten. Mensen praten met hem over hun problemen en hij kent geen woord Engels; hij luistert met zijn ogen. Ze proberen altijd van onderwerp te veranderen. Hoe weet hij wat hun problemen zijn als ze niets zeggen? De werkloze denkt dat hij iets aan de wereld kan veranderen.
Ze betalen een belasting of twee en denken dat het de andere kant op meer waard zal zijn. Dat gebeurt niet. De regering zegt dat ze het rustiger aan moeten doen. Eerst gaan ze ervandoor en dan halen ze een diploma en zijn ze gekwalificeerd als dokter en gaan ze erop uit om huisartsen en andere kwetsbare mensen te beroven. Het geld dat zij aan hun plaatselijke huisartsen zouden kunnen geven, zou een heleboel positieve resultaten kunnen opleveren. Werklozen hebben chronische stress en maken altijd ruzie met hun partner. Depressie en zelfmoord zijn altijd een bedreiging. Ik ben bij de huisartsenpost geweest waar ze geprobeerd hebben de betrokkene over de rand van de afgrond te helpen en tot de conclusie kwamen dat hij te depressief was geworden en hun hulp nodig had om het hoofd boven water te houden.
Ze vragen om geld; ze geven het vrijelijk. Dan vraagt iemand hen om een foto. Zij geven het. Het gaat door de hele sociale groepering. Ze vragen om geld en de nietsvermoedende werkloze moet dus een manier verzinnen om een waardevolle foto te laten nemen. Er is alleen een basisgereedschap als een camera nodig. Zij zijn bang dat de werklozen hun baan zullen inpikken. Zij voelen zich waardeloos. Ze voelen zich minderwaardig. Ze willen niet dat iemand anders hun geld beheert. Ze zijn bang. Ze geloven niet dat ze geld verdienen. Het patroon herhaalt zich en wordt het patroon voor de volgende generatie.
Zij denken dat de regering economische tegenspoed veroorzaakt zodat er politieke steun is voor haar welzijnsprogramma's. Het komt niet bij hen op dat de regeringen de werklozen hersenspoelen door hen gratis voedsel en gratis medicijnen aan te bieden. Zij zijn gehersenspoeld om te geloven dat het welzijnsprogramma een groot goed is terwijl er geen behoefte aan is en zij blijven eisen dat de regeringen het voor elkaar krijgen en het op eigen houtje doen.
Zij vinden dat werklozen moeten worden bestempeld met kinderlijke termen. Ontslagen met kinderlijke termen. Een deel van de bevolking misgunnen op een geschilderde deur. Zij vinden dat daklozen op straat beter af zijn dan mensen die in loondienst zitten. Zij vinden dat de prijs van alcohol belastingvrij moet worden gemaakt en dat alcoholverslaafden zich moeten verminken tot verslaafden. Voedsel op tafel moet gratis worden aangeboden. Gratis! Gratis! Gratis! Zij willen het gratis en de werklozen moeten de lijn van de regering volgen en worden weerhouden van alles te doen wat het gratis versterkt.
Er zijn zoveel problemen rond deze globale vrije wereld en de invloed van de economie op de werkende mensen van de wereld. Alleen al de aanvallen op de toegang tot onderwijs in Afrika van kinderen zijn nieuws van het krijgen van gratis watervoorziening. Uiteraard die kinderen, ze accepteren het gewoon en gaan zonder. Mensen werken uiteindelijk zelf, terwijl een ander gezin zonder werk komt te zitten.
Hun basisbehoeften gaan naar de bijstand.
Er is niets dat het zegt? Ik ben dakloos. Mijn vriend had de ergste tijd van mijn leven in de laatste twee maanden van mijn baan in een slimme als een verzekeringsagentschap dat niet goed functioneert call centers en mijn controleert mijn krediet.